लघुकथा: पालाको पैंचाे

              ✍️ मुरारीराज मिश्र

"पल्लो घरका बुढा हिजोआज देखिन्नन् त ! बिरामी पाे परेछन् कि क्या हाे ?" कुमारले पत्नीसँग जिज्ञासा राख्यो ।

"के काे बिरामी हुनु नि ! छाेराबुहारीले बुढा बाबुलाई घरबाट निकालेछन् । अहिले बृद्धाश्रममा छन् रे उनी ।" पत्नीबाट जवाफ आयो ।

"कलि आजको भाेलि भन्थे, हाे रहेछ ।" पतिले खुइय्य गर्दै भन्याे ।

"मैले बुझिन । के भन्नुभएको तपाईंले ?" पत्नीले प्रश्नवाचक दृष्टिले हेरिन् ।

"हाम्राे रगत पसिना परेकाे याे घरबाट हामीलाई ननिकाल बाबु भन्दै करिब पच्चीस वर्ष अघि   उसको आमाबाबु नराम्ररी राेएका थिए । त्याे कारुणीक दृश्य मेरा आँखाले अझैसम्म भुल्न सकेका छैनन् ।" कुमारले विगत सम्झियाे ।

(उमामहेश्वर मार्ग, कुमारीगाल, काठमाडौं -७)

हिमाली बेलामा प्रेषित  । २०८१-११-०९


Comments

Popular posts from this blog

पिता धर्मः पिता स्वर्गः ..... सर्वतीर्थमयी माता

महिला शिक्षा र पद्मकन्या विद्याश्रम

चैतलाेङ अर्थात् चित्लाङ पुगेर फर्केपछि …