लघुकथा: परम्परा

           ✍️ मुरारीराज मिश्र,

"हैन, रमेशले छाेरीकाे विहेमा हल्दी, मेहन्दी र संगीत कार्यक्रम राखेको छैन कि क्या हाे ! बाेलाएन नि त ?" घरमा आईपुगेकाे निम्ता कार्ड हेर्दै छिमेकी किशोरले आफ्नी श्रीमतीलाई साेध्याे ।

"टीकाटालाेकाे कार्यक्रम गरिहाले । विहेको मुख्य काम भनेकाे कन्यादान हाे, त्यसमा बाेलाएकै छ त ! अनि, किन चाहियाे तपाईंलाई नानाथरी कार्यक्रम ?" श्रीमतीले जवाफ फर्काईन् ।

"सबैले गर्न थालेका छन् त अहिले ! त्यत्राे सम्पत्ति भएको मान्छेले, एउटीमात्र छाेरीकाे विहेमा पनि कञ्जुस्याईं नगरेको भए हुन्थ्यो भनेर नि !"

"हाम्रो चलन पाे गर्ने त ! आयातित र देखासिखी काम गरेर परम्परा किन बिगार्ने बेकारमा ? नचाहिंदो आडम्बर नदेखाएर रमेश बाबुले उदाहरणीय काम गर्नुभयो ।"

"के काे उदाहरणीय काम ! लाेभीले धन बचाएकाे भनन् !"

"तपाईं पनि एकदुई छाक बढी खाने लाेभमा परम्परा बिगार्नेहरुकै लाइनमा जाँदै हुनुहुन्छ श्रीमानज्यू ! आखिर, जतिसुकै मीठो र महँगो खाना खुवाएपनि खानेले जस दिदैनन्, एउटा न एउटा खाेट देखाइहाल्छन् क्यारे !"

"हेर्नुस्, एउटा पुस्ताले गरेकाे पाखण्ड पछिल्लो पुस्ताका लागि परम्परा बन्दै जान्छ, त्यसैले यस्ता कुरामा म चाँही रमेश बाबुको पक्षमा ।" उनले श्रीमानलाई हेर्दै थपिन् ।

(उमामहेश्वर मार्ग, कुमारीगाल, काठमाडौं ७)

सारथि बाल पत्रिकामा प्रकाशित २०८१-०२-०१ गते ।

Comments

Popular posts from this blog

पिता धर्मः पिता स्वर्गः ..... सर्वतीर्थमयी माता

भजन/श्लोक (भावानुवाद)

कालिञ्चाेक यात्राका संस्मरण: