गजल

 पानी परिरहेको ओैंसीकाे  रात छ,

चिसो छ माैसम, मनभित्र मात छ ।

मायाको कुरा कहिल्यै किन नसकिने,

बर्षाैंदेखि भन्दैछु अझै पनि खात छ ।

संसार बिर्साउने खै कस्तो नशा हाे,

हुँदैन  याद  जब  हातमा  हात छ ।

कसरी जाेडे खै विधाताले साईनो

नारी र पुरुष अचम्मको जात छ ।

यही त हाे  जीवन  जिउने आधार, 

जहाँ न अविश्वास, न कुनै घात छ ।

                              ✍️ मुरामि

गाेरखापत्रमा प्रेषित