मुरारीराज मिश्र

 ✍️  मुरारीराज मिश्र                                       तात्नु तातियाे माया साटेरै रात काटियाे ! जाडोकाे याम काँप्दैछिन् धरा सेलाए घाम । आँसु मिसिए उखुका लाँक्रा नुनिला भए ! नठान घाँडाे याैटै माघले जाँदैन जाडो वीपीको फाेटाे, काे भनी साेध्छ काँग्रेसी केटाे !          यी आँखाभरी जमेका झरी झरे बेसरी ! लाेभी बनेर पानीमै दूध मिसाए हेर !   देख्दा छ दामी    क्यै छैन भाउ गर्दा लिलामी जस्काे थ्याे आश पारे निराश रहेछन् दास ! छैन क्यै ईख दास बनेर माग्दैछन् भिख ! पराई धन नताक् है मन पुगिन्छ वन ! जाेगिए छट्टु झरेछ तल न्यायकाे कट्टु ! निथ्रुक्क धरा पाैषे झरीले भिजेका गह्रा ! पाैषकाे याम सेलाए रवि मधुराे घाम ! बित्यो जवानी, आयाे बुढ्याैली जाँदै नजानी ! लेखाैं यसरी विकृति माथि घाेचाेस् बेसरी ! फेरेर रङ्ग छेपाराे बनी मान्छे छ दङ्ग !! देखियो यस्तो मान्छेकाे जिब्रो सर्पकै जस्तो ! खुलेन चेत उम्रिए घर मासिए खेत ! गनायाे अति टुकुचा जस्तै भाे वागमती ! बढेछ दम्भ बेलुन जस्तै फुले अचम्म ! नभए क्लेश जीवन शेष बन्छ बिशेष ! कस्तो बिचित्र देख्दैन

✍️ मुरारीराज मिश्र, पटकपटक मिति सार्दा सार्दा अन्ततः २०७८ साल पाैष ३ गते शनिवारका दिन ललितपुरस्थित कालेश्वर महादेवकाे दर्शनका लागि जाने पक्का भयाे । पाैषकाे निकै चिसाे बिहानीमा राम्ररी उज्यालो समेत नहुँदै हामी चारजना साथीहरू बिहान ०६:३० बजेकाे निर्धारित समयमा चावहिल पिपलबाेटमा जम्मा भई सुकवीर थामीदाइकाे गाडी चढेर गन्तव्यतर्फ प्रस्थान गर्‍यौं । जाडाेकाे समय र साप्ताहिक बिदाकाे दिन समेत भएकाले राजधानी पुरै ब्युंझीनसकेकाे भान हुन्थ्यो । बाटाेमा सवारीकाे चहलपहल खासै थिएन । गाैशाला, काेटेश्वर, सातदोबाटो हुँदै हामी चापागाउँतर्फ लाग्यौं । बाटाेमा धुम्म कुहिराे र जमिनमा टम्म तुषाराे जमेका थिए । धेरै पछि यस्तो तुषाराे देख्दा बाल्यकालकाे याद आयाे । करिव ०८:३० बजेतिर काेन्ज्याेसाेम (तामाङ भाषामा  काेन्ज्याेसाेम काे अर्थ ब्रह्मा, बिष्णु, महेश्वर रहेछ) गाउँपालिकामा पर्ने भारदेउ भनिने स्थानमा पुगि तात्ताताे चिया खायौं । घाम मज्जाले लागिसक्दा पनि बाताबरण निकै चिसाे थियाे । अगाडिकाे बाटो त्यति राम्राे थिएन । घरहरु धेरै दुरीमा फाट्टफुट्ट मात्र देखिन्थे । पसलहरु थिएनन् भन्दा पनि हुन्छ । कतै-कतैमात्र