मुरारीराज मिश्र

           ✍️ मुरारीराज मिश्र, "हैन, रमेशले छाेरीकाे विहेमा हल्दी, मेहन्दी र संगीत कार्यक्रम राखेको छैन कि क्या हाे ! बाेलाएन नि त ?" घरमा आईपुगेकाे निम्ता कार्ड हेर्दै छिमेकी किशोरले आफ्नी श्रीमतीलाई साेध्याे । "टीकाटालाेकाे कार्यक्रम गरिहाले । विहेको मुख्य काम भनेकाे कन्यादान हाे, त्यसमा बाेलाएकै छ त ! अनि, किन चाहियाे तपाईंलाई नानाथरी कार्यक्रम ?" श्रीमतीले जवाफ फर्काईन् । "सबैले गर्न थालेका छन् त अहिले ! त्यत्राे सम्पत्ति भएको मान्छेले, एउटीमात्र छाेरीकाे विहेमा पनि कञ्जुस्याईं नगरेको भए हुन्थ्यो भनेर नि !" "हाम्रो चलन पाे गर्ने त ! आयातित र देखासिखी काम गरेर परम्परा किन बिगार्ने बेकारमा ? नचाहिंदो आडम्बर नदेखाएर रमेश बाबुले उदाहरणीय काम गर्नुभयो ।" "के काे उदाहरणीय काम ! लाेभीले धन बचाएकाे भनन् !" "तपाईं पनि एकदुई छाक बढी खाने लाेभमा परम्परा बिगार्नेहरुकै लाइनमा जाँदै हुनुहुन्छ श्रीमानज्यू ! आखिर, जतिसुकै मीठो र महँगो खाना खुवाएपनि खानेले जस दिदैनन्, एउटा न एउटा खाेट देखाइहाल्छन् क्यारे !" "हेर्नुस्, एउटा पुस्

         ✍️ मुरारीराज मिश्र "परेको बेलामा यसाे सघाइपघाइ हाेला कि भनेर पाे कामगर्ने मान्छे राखेकाे त, काम पर्दा उसैलाई बिदा दिने हाे भने मान्छे राखेको के फाइदा भयाे ?" कमलाले आफ्नो घरमा काम गर्ने मालतीसँग झर्कंदै भनिन् । "के गर्ने दिदी, भएकी एउटी छाेरी मुख हेर्न भनेर आउँछे, फेरि डाँडा माथिकाे घामजस्ती उमेरकी आमालाई पनि भेट्न जानुपर्छ । त्यसैले पाे छिटो जान खाेजेकी मैले ।" मालतीले नम्र भएर जवाफ दिइन् । "विवाहपछि पहिलोपटक आमाको मुख हेर्न माइती आएकी छ छाेरी । उसले यसपाली नयाँ ढंगले आमाको मुख हेर्ने पर्व मनाउने तैयारी गरेकी छ । त्यसैले आजको सबै काम नसिध्याई तिमिले घर जान पाउन्नाै है ! जाऊ, गएर भान्साकाे सबै काम सक ।" कमलाले अह्राईन् । "धिक्कार छ, कस्ताे कर्म पाएछु मैले ! बरु, याे चाडपर्व पनि धनी र गरीबकाे बेग्लाबेग्लै दिनमा हुने भैदिएकाे भए हामीजस्तालाई कति सुविस्ता हुन्थ्यो !" यिनै कुरा मनभित्र खेलाउँदै मालती भान्सा तर्फ लागिन् । "मालती...ए मालती, यहाँ आऊ त !" केही समयपछि बैठक काेठाबाट कमलाकाे बाेलाहट आउँछ । "घर जान हतार भैसक्याे, फेरि