मुरारीराज मिश्र

शिवजीसंग भेटघाटका लागि प्रमुख देवताहरुकाे कैलाशमा आउने क्रम जारी थियोे । बिष्णुजी भित्र गएकाले उहाँका वाहन गरुडजी अलि पल्तिर बसेर सुस्ताउँदै हुनुहुन्थ्यो । यत्तिकैमा कालका देवता यमराजजी पनि आउनु भयाे । भित्र पस्नु अघि उहाँले द्वारकाे छेउमा बसेकाे एउटा सुन्दर सानाे चरालाई अनाैठाे पाराले निकै बेर हेरेर केही साेच्दै अघि बढ्नुभयाे । याे दृश्य नियालिरहेका गरुडजीलाई लाग्यो "याे सानाे चरामाथि काल देवताकाे बक्र दृष्टि पर्‍यो, अब यसलाई कसरी बचाउने ?" उहाँको मनमा चराप्रति दयाभाव उर्लेर आयो । चराको जीवन जसरी पनि बचाउनु पर्छ भन्ने साेचेर यमराजजी फर्कनु अगाडि नै गरुडजीले त्यसलाई ढाडमा राखेर वायुवेगले हजारौं काेश टाढाकाे कुनै टापुमा पुर्‍याएर आउनुभयो ।  केही बेरपछि यमराजजी निस्कनु भयाे । चरालाई पहिलेकाे ठाउँमा नदेखेर उहाँ आश्चर्यचकित भई यताउता हेर्न थाल्नुभयाे । यसैबेला गरुडजीले यमराजजीकाे नजिक आएर साेध्नुभयाे "प्रभु, के हेर्दै हुन्छ यसरी ?" यमराजजीले भन्नुभयो "हे गरुड, म आउँदा यहाँ एउटा सानाे चरा थियोे ! त्याे चरा आधा घण्टापछि यहाँबाट हजारौं काेश परकाे टापुमा हुनुपर्ने याेग

यहाँ चोर पुजिन्छन् सज्जन झैँ   घुसखोर पुरस्कृत हुन्छन् संधै तर साधु गनिन्नन् कौडीसरि  अमरावती कान्तिपुरी नगरी ! महंगी, गरिबी अनि दुःख, पीडा  छ कतै लुटपाट, कतै झगडा ।  छ विकार अति र अनेक थरी अमरावती कान्तिपुरी नगरी ॥ कहीं हुन्छ जुलुस अनि उग्र कुरा  कहीं बन्द, कतै हड्ताल पूरा ।  सर्वत्र छ, क्रान्ति अनेक थरी  अमरावती कान्तिपुरी नगरी ॥ कहीं भोग, विलास र सुख सबै  कहीं भोक, दरीद्र, छ दुःख सधैं  छ पीडा र अभाव सहस्र थरी  अमरावती कान्तिपुरी नगरी ! न इमान, छ नैतिक मूल्य कुनै  जति लक्ष्य छ त्यो, पद पाउन नै  जसरी तसरी गुथने पगरी  अमरावती कान्तिपुरी नगरी । छ धूलो र धूवाँ, दुर्गन्ध अति  छ विकार, प्रदूषणकै फजिती ।  छ चकित, थकित, दुःखी विचरी  अमरावती कान्तिपुरी नगरी । यहाँ राजनीति, बिजनेस बन्यो, न लगानी कुनै, बसी नाेट गन्याे । भयाे राष्ट्र निजी, धनसार सरि, अमरावती कान्तिपुरी नगरी ।।१।। छ संधै मुखमा, बकवास कुरा, न छ अध्ययनै, बन्याे बिज्ञ पुरा । जनता गफ सुन्छन, जिल्ल परी, अमरावती कान्तिपुरी नगरी ।।२।। न कुनै छ खुबी, न छ तालिम नै, न छ बाेली मीठो, न त सीप कुनै । तर छन् पदमा, अति याेग्य सरी, अमरावती कान्ति