मुरारीराज मिश्र

गजल कोलाहल र त्रासै–त्रासमा बाँचिरहेछ मान्छे  नसहेको चोटै छैन, अचानो बनेकोछ मान्छे ।  अभाव, पीडा र छट्पटीले प्रतिक्षण जल्दै  जिउनुको नाममा अकाल मृत्यु मरिरहेछ मान्छे ।  गाँस, वास र कपासको परिपूर्तिको लागि  यन्त्रमानव बन्नलाई विवश छ मान्छे ।  मायां, दया र करुणा उसँग अव बाँकी छैन  स्वार्थवश पशुभन्दा पनि तल खसेको छ मान्छे ।  विश्वास छैन आज–भोलि यहाँ कसैको पनि  मुखमा राम–राम बगलीमा छुरा बोक्छ मान्छे ।                                                                              ———  मुरामि