भजन
बाहिर निस्कि, ए मन मुर्ख, च्याति भ्रमकाे पर्दा ।
व्यर्थ छ गर्नु, तेराे मेराे, के छ र लानु मर्दा !!
आँखाहरुले, देख्छन् जति ती, सारा सेरोफेरो ।
मुढ ए मन तँ, ठान्छस् किन, याे हाे सबै नै मेराे !
हाेला पछुतो अन्तिम बेला, काल अगाडि सर्दा !
व्यर्थ छ गर्नु, तेराे मेराे, के छ र लानु मर्दा !!
ठूलो-सानाे, धनी-गरीब, भ्रम हाे दृष्टिकाे मात्रै ।
हात पसारी जानु छ सबले, ओढि सेताे कात्रै ।
गरे सुकर्म, सजिलो हाेला, वैतरणी नदी तर्दा ।
व्यर्थ छ गर्नु, तेराे मेराे, के छ र लानु मर्दा !!
✍️ मुरामि
Comments
Post a Comment