गजल

बग्दैछ  सपनाको  महल,  अभावका लहरले 

कसरी जोत्छ र बाँझो बारी, कमजोर बहरले  ।

लुटिएर  गाउँ फर्कंदैछु  धरधरी  रुँदै, अहिले

आएको थिएँ  अवसर खोज्दै, यहाँ म रहरले ।

रगत –पसिना  बगाएकै हुँ, यही सहरमा मैले  

कहिल्यै  आफ्नो  ठानेन,  मलाई यो   सहरले ।

मिसावटको  चलन, निकै नै  बढिसकेछ यहाँ 

जति  पिउँदा पनि  मान्छे मर्न सकेन जहरले ।

जिन्दगीको  प्रहारले  चट्टान  बन्यो  यो मुटु 

दुख्दैन  मन  कुनै   विघ्न बाधा र  कहरले  ।

 °°°°°°°°°°°

गाेरखापत्र/२०८०-१२-१७ शनिबार मा प्रकाशित